Madem hiç bilmediğin o dansa kalktın ‘Hakkını vereceksin Mero’ DEMİŞİM kendime bundan tam 2 sene önce.
DEMİŞİM diyorum çünkü bunu aslında ben değil Mero’nun bilinçaltı demiş.
Hal bu ya beni bilirsiniz işte, dans edeceğim diye de kendimi yerden yere vurmuşum.
Düşmüşüm,
Kalkmışım,
Defalarca YÜZ ÜSTÜ bırakılmışım.
Elini uzatır gibi yapanlar olmuş fakat elimden tutan olmamış, kendim kalkmışım.
Duvarlara çarpmış,
Sakatlanmışım.
Arkamdan bağıranlar olmuş duymamışım,
Kulağımdan çekenler olmuş oralı olmamışım,
Yara bere içinde kalmış ama yine de pes etmemişim,
Komaya girmiş çıkmışım yine de anlamamışım.
Kapı ağzından konuşmak hep kolaydır, ben o eşiği çoktan geçmişim.
Hiç bilmediğim o dansı yapacağım diye Ölümüme ramak kalmış, FARK ETMEMİŞİM.
2 kişilik dansta tek başıma bırakılmış, müziğin feyzine kendimi kaptırmış, devine devine boşlukta bilincimi kaybetmiş yok olmuşum
Manipüle ediliyorsanız ve Bilinçaltınızın halı altı yaptığı şeylerin eğer farkında değilseniz hayatınızda hiç bir şeyi yönetemiyorsunuz, hem de çok uzun bir süre.
Yer ile Gök arasının tam ortasında asılı kalıyorsunuz ve bunun farkında bile varamıyorsunuz.
Çok sonra eğer şanslıysanız duygularınız bir anlığına kenara çekiliyor, Aklınızın kapısı aralanıyor ve başlıyor gözleriniz açılmaya..
Aydınlanma başladığında ise yanılsamalar, gölgeler, belirsizlikler, örselenmeler başlıyor.
Taaaa ki aynı duvarlara tekrar tekrar çarpana, Yüzlerce kez yüz üstü bırakılınca, içinizdeki inancı kaybedene ve gidip müziğin sesini kendiniz kısmayı akıl edene kadar…
Şimdi mi?
Çırpınmayı bıraktım suyun üzerinde sırt üstü kalmaya çalışıyorum.
Biraz kulaklarım uğulduyor, genzime arada bir su kaçıyor, gözlerim de hayatın tuzundan biraz yanıyor ama olsun bu açıdan gökyüzünün aydınlığını daha net görebiliyorum.
Kimse eğer gelip yüzmeyecek veya öylece durmayacaksa benim sularımda, boğuluyorum diye tahta parçaları atmasın bana.
Ben Boğulmam.
Ben bu okyanusun ortasında gökyüzüne görünmez bir iple bağlanmış TEK BAŞINA BİR KADINIM.
Benim döngümde, benimle, şefkatimle olan ve ışığıma eşlik edenler bilir ki Ben İLKBAHAR mevsiminde güneşli bir Pazar günü gibiyim.
Benim ışığıma eşlik edin, benim ışığımı söndürmemi istemeyin benden ve hep SEVGİ ile kalın.
