Ölüm
Acı
İsyan
Kırgınlık
Kızgınlık
Vazgeçmişlik
Çaresizlik
Tüm bu duygularla hala güzel günlerin geleceğine “Umut” etmek istiyor insan…
Ne zor günlerden geçiyoruz hiç geçmeyecekmiş hissiyatıyla…
Yemek yemeye, su içmeye, uyumaya, rutin hayata dönmeye utanıyor insan…
Aklımız hep deprem bölgesinde,
10 şehrimizde, orada yitip giden canlarda, sönen ocaklarda, yaşamaya çalışanlarda,
sürekli ne yapabiliriz düşüncesi beynimizde, kalbimizde…
İnsan insanlığından utanıyor, utanmazların utanmazlığına utanıyor…
Kurtulanlar bağışlandı bir mucizeyle,
ölenler hak etti ya sanki, kader ya olanlar…
İhmal değil, bilinene, söylenene aldırış etmemek değil…
Peki, Kalanlar kurtuldu mu gerçekten?
Yaşarken ölmek nedir bilir misiniz?
Sevdiklerini kaybetmek ayrı ölme halidir
bilir misiniz?
Ateş sadece düştüğü yeri değil hepimizi yakıyor…
Kimlerse bu kadar yarım kalan hayatın suçlusu sizinde ateşlerde yanacağınız günün mucizesi yakın olsun kaderinizde…
İçimiz hiç bu kadar acımamıştı…
Not: evlere girip eşyalarını alma yasağı koyulduysa insanlara o eşyaları tekrar alabilecekleri kadar ödenekte verirsiniz İnşallah.
