Yoklukta gelir varlığa olan umut …Yoktan yarattığı içindir kulun Yaradan’a olan bağlılığı ,kul oluşu …
Yokluğunda anlar insan gidenin kıymetini , hasretin arzusunu …
Özlem yokluğundandır sevilenin ,vuslat yokluk varlığa dönünce anlamını bulur …
‘’Asılınca güvenim adaletin koptu kopacak ipiyle
Ve bütün kentte
Parıldayan ışıklarımın yüreğini parça parça edince onlar
Koyu renk mendiliyle yasanın, bağladıklarında
Aşkımın çocuksu gözlerini
Ve isteğimin acı şakaklarından
Fışkırdığında kan
Yaşamım artık
Hiçbir şey olmadığında, hiçbir şey olmadığında duvar saatinin
tiktaklarından başka
Anladım birden yolum yok yolum yok yolum yok
Çılgınca sevmekten başka…’’
Pencere şiirinde Füruğ Ferruhzad en çok da tükenince tüm ihtimaller halinde dile gelen başka yolum kalmadıyı dizelerinde süslerken
Yerinden ,yurdundan, ailesinden gurbete mecbur eder geçim derdi,ekmek parası , idealler ,eğitim ,yerinde kaldıkça elde edilmesi mümkün olmayan …tek kelimeyle hepsini kapsayan yokluk …
Varken yok halinde en çok da yoksulluğa ,yokluğa isyan eder insan ..Uzansa tutacak ama bir o kadar da naçar bırakıldığında var içindeki yoğa …
Yokluk en yalın halidir insanın ,yoksul diye anılırken oysa en büyük varlığa ,kendiyle rn baş başa kaldığı zenginliğe sahiptir zira …Ondandır en yokluk günleri en mutlu günlerimizdi diye başlar dünlerini anlatırken her varlık sahibi …
‘’Nerelerdeydin diye sorarsan
‘hep eskisi gibi’ diyeceğim.
toprağı örten taşlardan söz edeceğim,
sürdükçe kendini harcayan ırmaktan;
ben yalnız kuşların yitirdiklerini bilirim,
gerilerde kalan denizi bilirim, bir de ağlayan
ablamı… ‘’Unutmak yok şiirinde Pablo Neruda kayıplarına içlenirken …
Her şeyi yok ettin bir anda siteminin içine saklanır kaybedilene ,kırılıp dökülen kalbin hüznü …
Dönüm noktasında çeker muhatabı karar anında bir soru net keskin bir başlangıca davet bir geçmişe settir ..Var mısın ,yok musun diyecek cesareti gösterdiğinde …
Bir varmış bir yokmuş diye başlayan tüm masallar yok olup gitmiş dünleri ,günleri anlatırken o günlere bir yolculuk başlatmayı da ihmal etmez….
Dinleyen çocuk o dünlere ,anlatan büyük bu günlere köprü kurar her masalda …
Yalnızlığın çaresizliğin dışarda kalmaktan çok gönülden kopmanın kaygısıyla dline takılır arabesk günlerin arabesk nidasına dönen
‘’Elbisem gündelik, pabucum delik,
Haberin olsa da sobayı yaksan.
Yağmur iliğime geçti üstelik!
İçim ürperiyor, ya evde yoksan!..’’Şiirinde Cemal Safi …
Elinden hiçbir şey gelmeyen zamanlar vardır çaresizlik içinde tüm varlığı kaybedince tek bir söz dile gelir yok oldu gitti derken sanki engel olabilecekmişcesine yitip gidene …
Görmek istemiyor,muhatap olmamak için direniyorsa bir diğerini ,burnunun dibinde ibir adım ötede ,en yakınında olsa dahi en güzel ceza değil midir? Koyulan mesafenin adı yok saymak olunca…
’Geçti istemem gelmeni
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme artık neye yarar? ‘’ Gelmesini beklerken sevgilinin vazgeçtiği şiirinde Necip Fazıl …
Yeni yılın ilk günlerindeyiz, dilerim yokluğuyla sınandığımız tüm hasretlerin son bulduğu bir yıl olsun ……….
