“ne kadınlar tanıdım, zaten vardılar” Atilla İlhan’a bir güzellemeyle başlamak istedim. Evet, ne kadınlar yaşamış ve ne başarılara imza atmışlar...

Güneşli bir İlkbahar öncesi soğuğunda, Göztepe parkından geçtim bu gün. Tam bir Melih Cevdet havasında. Niye İstanbul gibi bir deniz...

Yaşam dediğim zaman Becket’in bir tanımı gelir aklıma “ yaşam forseps ile mezar arasındaki bir an dır”. Yani doğumla ölüm...

Tiyatroda benden yaşça küçükler ona Hale derdi, ben de Hale dedim bir gün öylesine içimden geldi. Öyle bir hışımla döndü,...

70 li yılların ortaları. Çemberlitaş; tam saray muhallebicisinin(şimdi hala orada mı bilmiyorum) karşısındaki eski ahşap köşkün tahta merdivenlerinden yaşını asla...

Uzun zamandır beynim, kalbim kalemime varmadı, varamadı. Türlü belirsizliklerle dolu gelecek, yakınımıza kadar gelen kayıplarla, kalbim ağrılı. Yazmayı düşündüğüm konular...

Dünyada öyle meslekler vardır ki, insan ömrünün sadece bir dilimini değil tümünü kapsar. Muhsin Ertuğrul’un deyimiyle “yapamayabiliyorsan yapma” tanımına uyan...

Dünya tarihinde bir ilki yaşıyoruz yaklaşık bir senedir. Evlerin içinde, dışında maskesiz ya da maskeli zor nefeslerimizle sıkça tekrar etiiğimiz...

“ Bana bir önyargı verin dünyayı yerinden oynatayım” Der,  Gabrial Garcia Marquez dünyaca ünlü romanının ilk sayfasında. “ Kırmızı Pazartesi”....

Bir varmış bir yokmuş. Dünyanın yüz haneli yaş zamanlarında;  ormanın denizle öpüştüğü bir kumsalda bir kadın yaşarmış. Dünyanın yaşı kadarmış...