‘Mutluluğun peşinde koşulamaz, o kendiliğinden ortaya çıkmalıdır. Bitmesin diye kaç kez geriden okuyarak geldiğim kitaplardan biri olan İnsanın Anlam Arayışında...

Yoklukta  gelir varlığa olan umut ...Yoktan  yarattığı içindir kulun Yaradan’a olan bağlılığı ,kul oluşu ... Yokluğunda anlar insan gidenin kıymetini...

Aralıktan kendini gösterince soğuk günler birden üşümeye başlar bedeninden çok önce ruhun. İçim titredi derken kimi zaman yazın en sıcak...

‘’Senin bu ellerinde ne var  Bilinmeyen göğe bakalım …’’Turgut Uyar Yepyeni bir yaşama doğru uzun yolculuğa başlıyordu genç…   Heyecanlı umursamaz,...

Yoksa niyetin vuslata varamazsın, bitmez yol, açılmaz kapı, sonu gelmez çabalayışın... İyisiyle tahta oturur kötüsüyle zindana götürür seni niyetin... Niyetinden...

Ne kaldı çocukluğundan aklında diye sorsalar şimdi diye dalınca gözlerin, acı tatlı binlerce hatırayı anımsatıp, yüreğinden gözlerine yaş olup dökülen...

Oysa en kolayıdır gitmek... Arkanda kalana acınası gözlerle bakarken... Sanırsın yokluğunda arkanda bıraktığın her şey yok olur, insan ölür, umut...

Hal hatır soracaktım diye başlarız söze başka bahane bulamamışsak özlemin en bastıran anında... Kendi halindeydi biriydi diye dertlenirken, vakitsiz ölümüne...

‘Şiirlerin içinden çıkıp gelen kadınlar vardır. Öpse şiir.. Saçını dağıtsa mısra.. Gülse kıta olur.. ‘DİDEM MADAK Ülkemin kadınları; Seven, terkeden,...

Kapıyı  ucundan aralar ürkek gözlerini gizlerken kapıyı cesaret edip makama varmışken  çalmadan …Bir şey söyleyecektim…Bir şey soracaktım…Sadece  küçük bir şey...