Sen yağmurlu günlere yakışırsın
Yollar çeker uzak diyarlar çeker uzak evler
Islanan yağmurlar gibi yüzün ışır
Işırsa beni unutma
GÜLTEN AKIN
Dördüncü Bölüm
1975-1976 ders yılı… Beş kız arkadaş aynı sınıftayız. Çiçek, Ümit, Ümran, Maksude ve ben… Maksude ile karşılaşmam daha dün gibi aklımda. Sakın bir bahar akşamı. Hacettepe yurduna kayıt yaptırmamın üzerinden sadece birkaç hafta geçmiş. Yorucu bir günün sonunda acıktıgımı fark edip, Samanpazarı’nda her zamanki uğrak yerim olan salaş lokantaya gidiyorum. Yan masada oldukça esmer, balıketinde bir kız oturuyor. Kíza bakıp gülümsüyorum. Onu bir yerlerden gözüm ısırıyor ama nereden tanıdığımı bir türlü hatırlayamıyorum. Oda bana sevecenlikle bakıp. “Merhaba, buranın menemeni güzel olur; tavsiye ederim”, diyor.
Teşekkür edip garsona bir menemen ısmarlıyorum.
Esmer kızla lokantadan birlikte çıkıyoruz. Yurda doğru yürürken, “Adım Maksude”, diyor. “Aynı sınıftayız. .Beni hatırladın mı?” “Affedersin, hatırlayamadım. Sınıfımız o kadar kalabalık ki”, diyorum belli belirsiz bir ses tonuyla. Sınıf arkadaşımı tanıyamamış olmanın utangaçlıgıyla bir müddet susuyorum.
