HATIRA
Geçsin günler, haftalar,
Aylar, mevsimler, yıllar…
Zaman, sanki bir rüzgâr
Ve bir su gibi aksın…
Sen gözlerimde bir renk,
Kulaklarımda bir ses
Ve içimde bir nefes
Olarak kalacaksın…
Enis Behiç Koryürek
Kavga tanrıçası Eris’in kızı olan bir Naiad Nemfi, yani bir su perisidir Lethe… Hades’e akan ve kendi ismiyle anılan Lethe nehrinde yaşar bu güzel peri ve unutuşun kişiselleştirilmiş halidir. Bir yudum su verir size yaşadığı nehirden ve o bir yudum suya sesiyle eşlik ettiğinde; hülyalara dalar, unutursunuz herşeyi…
Her ne kadar ölülere sunulan bir seçenek olsa da bu unutuş, bazen yaşarken de unutmak ister insan. Unutmak ve belki de ölümsüzlüğe atıfta bulunurcasına yeni bir hayata gözlerini açmak…
Kulağa güzel gelir bazen unutmak, her şeyi geride bırakmak…
Ve unuttuğunu söyler çoğu insan yaşadığı birçok olayı. Oysa bu sadece unuttuğunu zannetme yanılgısından ibarettir aslında. Bir alışmışlık söz konusudur, içinde bulunduğu durumu kanıksamaktır sadece.
Ama tatlı da olsa acı da, sizi siz yapan şey anılarınız değil midir? Dün yaşadıklarınızdan yarattığınız bugününüz, siz unuttuğunuzda belki de yaşanmaz hale gelecektir. Unuttuğunuzu iddia ederek ”unuttuğunu zannetme yanılgısı”yla yaşamak, gün gelecek, daha büyük bir acıyla yüzleşmenize neden olacaktır belki de…
Hayatla barışmak işte burada devreye girer. Yüzleşerek barışmak… Kendinizle yüzleşmek, yaşadıklarınızla yüzleşmek… Yüzleştiklerinizle barışarak, hayatınızda kötü olan şeyler için bir suçlu arayıp bulmak yerine, kendi hatalarınızı da karşınıza alarak, belki de önce kendinizi affetmek…
İşte o zaman Lethe’ye gerek kalmaz. Ya da unutmak için çırpınmaya…
Böylece anılarınızdan yarattığınız bir siz ve acısıyla tatlısıyla yaşadığınız bir hayatınız olur. Bir meçhul insan olmak, unutmuş ve unutulmuş olmak değil; hayatın her anını korkmadan ve severek yaşayan bir insan olmak en güzelidir. Gerçekleştirmesi her ne kadar kolay olmasa da, çaresizliğe düşmeden yaşamayı öğrenmek aslında hepimizin içinde saklanan gizli bir güçtür. Belki de o gücü keşfetmek için önce Lethe’ye ihtiyaç duyacak hale gelmek gerekebilir. Ama ”sensiz de yaşarım lethe!” diyebilmek, ”yaşıyorum ve hayatın tam da içindeyim!” demekle eş anlamlıdır.
